Coraz częściej przez zasnute chmurami niebo przebija się Słońce. Wczesno-wiosenni ptasi migranci pokazują się w wielkich stadach i kluczach zarówno na polach, jak i na stawach. Jednym słowem – wiosna!
Co prawda nadal obserwować można typowo zimowe gatunki, lecz ich liczba systematycznie spada. Tu czeczotki.
Na Sanie spotykam też regularnie stado ok. 150 kormoranów. Raz zasadziłem się na nie przy gałęziach używanych przez nie jako miejsce odpoczynku. Jednak ptaki nie miały ochoty współpracować. W tym miejscu spotkałem za to wydrę.
O ile w dolinie Sanu widuję raczej same typowe wiosenne gatunki, to już na oddalonych o 30 km stawach rybnych przegląd ptaków jest dużo ciekawszy: ostatnio np. kulik mniejszy, nur czarnoszyi, rybołowy, różne kaczki, bociany czarne.
Przy okazji obserwacji na stawach udało mi się sfotografować i odczytać metalową obrączkę łabędzia niemego – jeszcze nie mam odpowiedzi zwrotnej.
O ile jednak na stawach jest ciekawie ornitologicznie, to już sfotografować coś jest ciężej. Ogromne przestrzenie robią swoje. Wróćmy więc na pola – tu z siewek jedynie krwawodzioby i samotniki – ale za to nieco bliżej. Jednak jeszcze nie na tyle blisko, by porządnie je fotografować 😉
